Salı, Mayıs 15, 2007

Huzur

Yaşanmamışlıklarımızın bol olduğu zamanlardı.
Karamsarlıklarımızın ise az....
Mevsim her zaman yazdı ve geceler tatlı bir serinlikte.
Elimizi uzatsak dokunabilirdik yıldızlara,
o kadar yakın ve bir o kadar da parlaktılar.
Aklımızdan geçen her istek için
bir yıldız kayardı gökyüzünden.
Eski ahşap bir iskelenin ucunda,
gözlerimiz sonsuzlukta,
hiçbirini kaçırmazdık.
Dalgaların sesi rüzgarın sesine karışırdı,
içmeden sarhoş ederdi insanı o huzur.

Yaşanmamışlıklarımızın az,
Karamsarlıklarımızın ise bol olduğu zamanlardayız şimdi.
Şanslıyız ki dört mevsimi de yaşayabiliyoruz,
sadece rüzgar biraz daha hoyratça esiyor geceleri...
Yıldızları izleyecek vakit bulamıyoruz ama,
kahve fincanlarına sıkıştırabiliyoruz dileklerimizi.
Köhne bir pastanenin dört duvarı arasında,
gözlerimiz boşlukta,
yakalamaya çalışıyoruz hayatı.
Kulaklarımızda yüreğimizin çığlıkları,
çocukluğumuzdaki huzuru arıyoruz.

3 Comments:

Anonymous Adsız said...

Ağladım ben....

16 Mayıs, 2007 10:03  
Anonymous Adsız said...

Birkaç kere okudum şiiri farklı zamanlarda. Her seferinde çok begendim ve yorum yazmak istedim, ama o kadar çok begendim ki begenimi anlatabilecek kelimeleri bulamayıp yazmaktan vazgeçtim. Hala o kelimeleri bulabilmiş değilim, üzgünüm :(
Sanırım çok güzel bir çocukluk geçirmişsin, hep tekrar yaşamak isteyerek hatırladığın.. Yeniden o günlerdeki kadar mutlu olman dileğiyle :-D
Ces

12 Haziran, 2007 11:50  
Anonymous Adsız said...

benim de içim cız etti.
ama en azından o pastane köşesinde beraberiz diye mutlu oldum.
ya yalnız olsaydık...

15 Ekim, 2008 15:48  

Yorum Gönder

<< Home