...

Elimde kara kalem, kulağımda Chopin minörleri...
Yorgunum. Beynim, bedenim, ruhum, ben, ... hepimiz çok yorgunuz.
Ama yalnız değiliz. Yanılmış olabiliriz, ama yalnız değiliz.
Bir cadı şapkası, kırmızı bir elma ve bir kilim kalabalığında uçuyoruz, atlıkarıncanın daha hızlı döndüğü zamanlara doğru.

Cebimde pembe hayaller, gözlerimde gizli yaşlar...
Oyalanıyorum. Ben, sen, o, biz, ... hepimiz oyalanıyoruz.
Ama umutsuz değiliz. Unutmuş olabiliriz, ama umutsuz değiliz.
Nafile uçuşlar sonunda, tek yönlü çıkmaz bir sokakta ilerliyoruz.
Sonsuzluğun sonuna doğru.